Razem zbudujemy pokój

Drogie Dzieci!

Wciąż jesteśmy pod ogromnym wrażeniem prac, które od Was otrzymaliśmy podczas poprzedniej Kampanii. Od czasu spotkania u Rzecznika Praw Dziecka mieliśmy dwukrotnie okazję zaprezentować „Wielką Księgę Nauki” w Kielcach oraz Warszawie.

W tym roku zapraszamy Was do udziału w nowej Kampanii pt.: „Razem zbudujemy Pokój”. Na początku wyruszymy w podróż do Kairu, zwanego „Miastem tysiąca minaretów”. Nazwę tę zawdzięcza wielu meczetom, które w Kairze zbudowane zostały bardzo blisko siebie po to, aby każdy muzułmanin mógł usłyszeć dochodzące z minaretów nawoływania na modlitwę. W podróż do bajecznego Kairu zabierze nas Khadija, która chciała opowiedzieć Wam parę słów o swoim życiu i marzeniach. Później, razem z Khadija oraz dziećmi z całego świata zbudujemy „Most Pokoju”. Chcielibyśmy, aby każde z Was stworzyło jedną Kostkę Pokoju.

Kostki te będą cegiełkami potrzebnymi do zbudowania Mostu. Na następnych stronach Listu znajdziecie wskazówki i instrukcje jak stworzyć „Kostkę Pokoju” oraz kilka wypowiedzi dzieci z innych części świata, dotyczących pokoju. Życzymy Wam dobrej zabawy oraz wielu inspirujących dyskusji. A my już nie możemy się doczekać wiadomości od Was!

Co myślimy o Pokoju?

Od czasu do czasu każdy z nas myśli o pokoju. Dzieje się tak ponieważ chcielibyśmy, aby pokój był na całym świecie. W ramach Kampanii Tapori dzieci na całym świecie tworzą “Kostki Pokoju”. Już od kilku miesięcy dzieci zastanawiają się nad tym, czym jest dla nich pokój i jak go budować. Odpowiadają na te same pytania, na które Wy już niedługo odpowiecie. Poniżej znajdziecie kilka przemyśleń oraz zdjęć “Kostek Pokoju”. Zapraszamy do lektury!

Léon (Szwajcaria): Naprawić moją dzielnicę.

Célia (Szwajcaria): Żeby budować pokój dla wszystkich w moim sąsiedztwie, potrzebny jest park naprzeciwko naszego domu, w którym będziemy razem grać i dzielić ze sobą dobre chwile.

Lorraine (Wybrzeże Kości Słoniowej): Czuję, że buduję pokój, kiedy jestem zjednoczony z moimi przyjaciółmi. Żeby pokój był w miejscu, w którym mieszkam, musimy sobie wybaczać.

Gil-Christ Le Sage (Republika Środkowej Afryki): Po szkole chodzę pomóc moim rodzicom w pracy na polu. Nie czuję w sobie pokoju, gdy moi rodzice nie mają pracy, pomimo ich wysiłku. Żeby czuć pokój potrzebne są “dni księżyca”, podczas których osoby starsze, dorośli, młodzi i dzieci wspólnie, bez żadnych kłótni, tańczą i śpiewają przy dźwiękach tam-tamu. Po takiej zabawie każdy wraca ze swoją rodziną i to jest dobre!