Polski Komitet Europejskiej Sieci Przeciwdziałania Ubóstwu włącza się od lat w działania mające na celu przeciwdziałanie problemom ubóstwa i wykluczenia społecznego.
W 2013 roku została przygotowana kampania społeczna: NIC dla nas BEZ NAS
Według ostatnich badań , ubóstwa w różnym zakresie doświadcza dziś prawie 6 mln Polaków. Ubóstwo dotyczący obecnie nie tylko osób bezrobotnych czy bezdomnych, ale także rodzin obciążonych kredytami mieszkaniowymi, rosnącej liczby osób pracujących na tzw. „umowach śmieciowych”, rodzin wielodzietnych, itd.
Celem kampanii NIC dla nas BEZ NAS jest zaproszenie tych ludzi do udziału w procesie tworzenia polityki i instrumentów pomocy.
Jak pokazują liczne doświadczenia europejskie, wykorzystanie wiedzy i doświadczeń ludzi cierpiących z powodu ubóstwa, w znacznym stopniu poprawia efektywność środków wydawanych na walkę z tym coraz poważniejszym problemem społecznym.
Nic dla nas bez nas – ludzie doświadczający ubóstwa i wykluczenia mają prawo do współdecydowania o tym według jakich zasad, kto i jak im pomaga.
Doświadczenie, wiedza i opinie osób doświadczających ubóstwa i wykluczenia społecznego nie są brane pod uwagę przy projektowaniu, realizowaniu i ocenianiu instytucji i programów, które mają im pomóc. W związku z tym pomoc w niewielkim stopniu odpowiada ich potrzebom i oczekiwaniom, a tym samym jest niskiej jakości.
Podstawową zasadą demokracji jest to, że instytucje od których zależy poziom i jakość życia obywateli powinny być zaprojektowane, uruchomione, kontrolowane i oceniane również przez tych, którym mają one służyć.
W przypadku osób doświadczających problemów socjalnych oraz instytucji pomocowych zasada ta jest równie ważna, a nawet ważniejsza. Jest tak dlatego, że społeczeństwo ma niestety tendencję do traktowania tych osób z góry, z pozycji wiedzącego lepiej, co jest dla nich dobre, a co złe. Wiedza społeczeństwa o warunkach życia codziennego jego będących w gorszej sytuacji członków jest znikoma i pełna fałszywych stereotypów. Opieranie na takich podstawach zasad działania instytucji pomocowych nie daje nadziei na to, że będą one osiągały pożądane rezultaty. Nie ma nic gorszego niż pomoc, która upokarza zamiast wspierać.
Jeżeli chcemy zmieniać pomoc społeczną na lepsze musimy wysłuchać relacji tych, którzy bezpośrednio z niej korzystają. Opinie polityków, dobroczyńców, profesjonalistów i innych interesariuszy nie są wystarczające. Głównym zainteresowanym skutecznością pomocy są ci, którym ma ona pomagać. Oni też wiedzą najlepiej, czy im ona pomaga dobrze, średnio, czy w ogóle. Samo wysłuchanie tych relacji nie wystarczy, aby miały one wpływ powinniśmy na każdym etapie tworzenia, działania i oceniania instytucji zapewnić uczestnictwo osób doświadczających problemów i pomocy oraz warunki, aby mogło być ono sensowne i skuteczne.
Zapewnienie uczestnictwa daje szansę, aby zobaczyć coś więcej niż tylko deficyty, bezradność, problemy. Ludzie doświadczający ubóstwa i wykluczenia są tacy sami jak wszyscy, poza słabymi mają też silne strony. Zastosowanie ich poprzez różnorodne formy zaangażowania w proces pomocy jest warunkiem uznania pełni ich praw, zwiększa też skuteczność pomagania.
Zalecana lektura pokazująca próby realizacji idei partycypacji osób doświadczających ubóstwa i wykluczenia: Łamiąc bariery napędzasz zmiany
Add a Comment