ONZ, rządy, organizacje społeczeństwa obywatelskiego i regionalne instytucje publiczne przygotowywały się do konferencji klimatycznej COP21 od kilku miesięcy. Spotkanie ponad 150 szefów państw i rządów odbędzie się w Paryżu od 30 listopada do 11 grudnia 2015 r. i ma na celu osiągnięcie międzynarodowego porozumienia w sprawie klimatu, które utrzyma wzrost globalnego ocieplenia na poziomie poniżej 2° C.
Nie ma nic dziwnego w powiązaniu walki z ubóstwem z walką ze zmianami klimatycznymi. Najuboższe społeczności emitują najmniejszą ilość dwutlenku węgla, a często są największymi ofiarami globalnego ocieplenia. Dotkliwie odczuwają na sobie działania zmierzające do zmniejszenie globalnego ocieplenia bez włączania ich w proces opracowywania rozwiązań.
W Stanach Zjednoczonych mieszkania socjalne zostały zniszczone w wyniku klęski żywiołowej, a najbiedniejszym odmówiono powrotu do centrum miasta po zlikwidowaniu skutków katastrofy.
Na Filipinach część populacji żyjąca na obszarach o wysokim wskaźniku zagrożenia w stolicy została wysiedlona na obrzeża miasta, a w rezultacie pozbawiona źródeł utrzymania.
Gdzie indziej wysiłki na rzecz lepszej izolacji cieplnej wiążą się ze zwiększeniem kosztów mieszkania dla mniej uprzywilejowanych osób.
Specjalnie na COP21 ATD Czwarty Świat przygotowało 5 postulatów, które podkreślają rolę osób ubogich w budowaniu sprawiedliwości klimatycznej.
Propozycja 1: „Ocenić wpływ programów rozwojowych, nie tylko bazując na średniej populacji, ale biorąc szczególnie pod uwagę 20% ludzi najbiedniejszych.
Ta propozycja ma związek z obawami UNICEFu i bazuje na doświadczeniach ATD w środowiskach lokalnych, m.in. na Madagaskarze.
Propozycja 2: „Przeciwdziałać zmianom klimatycznym wspólnie z osobami żyjącymi w ubóstwie.”
Rozwiązania, które nie jednoczą społeczeństwa, niosą za sobą ryzyko pogłębiania się ubóstwa. Osoby ubogie często są pomijane w procesach decyzyjnych bezpośrednio ich dotyczących. Trzeba dołożyć wszelkich starań, aby społeczności najbardziej defaworyzowane były włączane w opracowywanie, wdrażanie i ocenę programów rozwojowych.
Propozycja 3: „Budować sprawiedliwość klimatyczną poprzez zapewnienie wsparcia finansowego dla najuboższych społeczności.”
Dlaczego pomoc rozwojowa często nie trafia do najuboższych społeczności? Trzeba wyciągnąć wnioski z tego, co się stało na Haiti lub w Nowym Orleanie, aby przyszłe finansowanie faworyzowało prawdziwą sprawiedliwość klimatyczną.
Propozycja 4: „Zapewnić system pomocy społecznej we wszystkich krajach”.
Doświadczenie zdobyte na Madagaskarze pokazuje, że tego typu krok jest możliwy wszędzie.
Propozycja 5: „Zagwarantować, że podczas przejścia do zielonej gospodarki, osoby najuboższe mogą korzystać z możliwości zatrudnienia oraz kształcenia się”.
Jednym z przykładów dobrych praktyk jest projekt „Travailler et Apprendre Ensemble” (Praca i Nauka Razem) prowadzony przez Ruch ATD Czwarty Świat m.in. we Francji czy Madagaskarze.
Więcej na stronie: ATD Quart Monde
—————————————————-
Zrównoważony rozwój to taki, który nie pomija nikogo.
Add a Comment