Józef Wrzesiński urodził się w ubogiej dzielnicy Angers we Francji, w rodzinie imigrantów. Wychowywał się w rodzinie, która cierpiała z powodu chronicznego ubóstwa i wykluczenia społecznego.
W 1946 r. przyjął święcenia kapłańskie i służył w parafiach przemysłowych i wiejskich, gdzie od samego początku związał się z rodzinami najbardziej potrzebującymi.
W 1956 r. został kapelanem 250 rodzin w obozie przejściowym w Noisy-le-Grand, niedaleko Paryża. Rodziny mieszkały w chatach typu quonset (nissan) wzniesionych na błotnistym polu. O swoich latach spędzonych w Noisy-le-Grand powiedział: “Rodziny w tym obozie zainspirowały wszystko, co podjąłem dla ich wyzwolenia. Chwyciły mnie, żyły we mnie, niosły mnie naprzód, popchnęły mnie do założenia z nimi Ruchu.”
W 1957 r. Józef Wrzesiński wraz z rodzinami obozowymi założył pierwsze stowarzyszenie, które później przekształciło się w ATD Czwarty Świat. Odpowiadając na potrzeby rodzin i współpracując z nimi, jadłodajnię i dystrybucję starych ubrań zastąpiono biblioteką, przedszkolem, kaplicą i warsztatami. Do Ruchu nadal dołączali wolontariusze. Powstał Instytut Badań i Kształcenia w Zakresie Relacji Międzyludzkich, który skupiał badaczy z różnych krajów i dyscyplin.
Od samego początku rozwój ATD Czwarty Świat był inspirowany własnym doświadczeniem Józefa Wrzesińskiego jako dziecka w rodzinie dotkniętej ubóstwem oraz jego codziennymi kontaktami z rodzinami żyjącymi w skrajnym ubóstwie i członkami Korpusu Wolontariuszy Ruchu.
Zdecydowanym celem Józefa Wrzesińskiego było zjednoczenie wszystkich grup społecznych z najbiedniejszymi i najbardziej wykluczonymi. W tym celu spotykał się z przywódcami państw, kościołów i organizacji międzynarodowych z całego świata. Wierzył, że każda osoba, którą spotyka, stanowi szansę dla najuboższych i był zdeterminowany, by Ruch pozostał otwarty dla ludzi wszystkich kultur, wyznań i ras.
Jego nominacja do Rady Gospodarczej i Społecznej Francji w 1979 r. była znaczącym krokiem w jego dążeniu do oficjalnej reprezentacji ludzi żyjących w skrajnym ubóstwie. Wraz z publikacją Raportu Wrzesińskiego w 1987 r. udało mu się doprowadzić do uznania osób żyjących w ubóstwie za partnerów w społeczeństwie.
17 października 1987 roku, w obecności 100 000 osób ze wszystkich środowisk społecznych i kontynentów, Józef Wrzesiński odsłonił pamiątkowy kamień na Placu Praw Człowieka Trocadero w Paryżu. Na tym marmurze wyryte jest jego wezwanie: “Tam, gdzie ludzie są skazani na życie w nędzy, łamane są Prawa Człowieka. Jednoczenie się dla ich poszanowania jest najświętszym obowiązkiem.”
Od tego czasu pamiątkowy kamień stał się punktem zbornym dla ludzi ze wszystkich środowisk.
W 1992 roku 17 października został ogłoszony przez ONZ Międzynarodowym Dniem Walki z Ubóstwem. W wielu krajach tego dnia ludzie gromadzą się, aby docenić życie i wysiłki tych, którzy żyją w skrajnym ubóstwie, i odnowić swoje zobowiązanie do przyłączenia się do ich walki.
( http://overcomingpoverty.org/article/joseph-wresinski-the-inspiration-behind-october-17th )