Wyłaniająca się z obecnego dyskursu odnośnie zrównoważonego rozwoju, do tej pory zdominowanego przez gros opinii różnego rodzaju “ekspertów”, “osobistości” czy profesjonalistów, wiedza ludzi żyjących w skrajnym ubóstwie, oparta na doświadczeniu, ma kluczowe znaczenie w debacie.
Międzynarodowy Ruch ATD zorganizował dwudniowe seminarium (26 i 27 czerwca 2013), z uczestnikami, którzy na co dzień doświadczają trudów życia w biedzie, w celu udowodnienia, że mają oni najlepszą wiedzę, aby ostatecznie zakończyć walkę z ubóstwem.
Gośćmi seminarium byli również Pani Amina Mohammed – Doradczyni Specjalna Sekretarza Generalnego ONZ ds. Planowania Rozwoju Post-2015, Olav Kjorven, Asystent Sekretarza Generalnego ONZ w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, a także naukowcy z Uniwersytetu Oksfordzkiego oraz inni praktycy tej dziedziny.
„Wiedza płynąca z doświadczenia: Tworzenie planu Post-2015 wspólnie z ludźmi żyjącymi w skrajnej biedzie” to seminarium podsumowujące wyniki 18-miesięcznego programu ewaluacyjnego Milenijnych Celów Rozwoju przeprowadzonego przez ATD.
Wydarzenie to stało się okazją do zaprezentowania angażującej metody badawczej Ruchu ATD oraz przedstawienia wyników badań.
Owe zalecenia określają zarówno cel jak i proces:
1. Nie zostawiajmy nikogo w tyle
Eliminacja stygmatyzacji i dyskryminacji ze względu na płeć, pochodzenie społeczne oraz biedę.
Dotarcie do społeczności najuboższych.
Wspieranie rozwoju zaangażowanego i sektora świadczenia usług.
2. Uznanie ludzi żyjących w ubóstwie za nowego i równego partnera w budowaniu wiedzy na temat rozwoju.
Tworzenie realnej współpracy i nowych form wymiany wiedzy między ludźmi żyjącymi w ubóstwie a społeczeństwem głównego nurtu – naukowcami, specjalistami i politykami tak, aby zwiększyć ich zaangażowanie.
3.Promowanie “godnej pracy” i ochrony socjalnej, zapewniającej podstawowe potrzeby wszystkim.
Korzystanie z prywatnych i publicznych funduszy w celu tworzenia godnych miejsc pracy.
4. Zapewnienie wszystkim możliwości zdobycia odpowiedniego wykształcenia poprzez ścisłą współpracę wszystkich zainteresowanych stron.
Usuwanie ukrytych barier w równym dostępie do edukacji.
Tworzenie wspólnych form kształcenia w ramach partnerskiej współpracy ze społecznościami.
Zapewnienie wysokiej jakości kształcenia dla ludzi żyjących w ubóstwie.
5. Promowanie dobrego zarządzania partycypacyjnego.
Zapewnienie ludziom żyjącym w ubóstwie równego udziału w zarządzaniu tak, aby i chętnie brali w nim udział.
Każdy cel opatrzono konkretnymi wskazówkami odnośnie realizacji na poziomie krajowym i międzynarodowym.
Wydarzenie to było czymś więcej niż tylko recytacją listy zaleceń politycznych, było szczery wyrazem wiedzy ludzi żyjących w skrajnym ubóstwie.
Jeden z panelistów, mający osobiste doświadczenie życia w skrajnej biedzie, przypomniał uczestnikom: „Nie możecie myśleć za nas. Powinniście wspólnie z nami pracować — Jak można oczekiwać wykorzenienia skrajnej biedy bez udziału tych, którzy znają ją najlepiej?”.
Ponadto w raporcie „W kierunku zrównoważonego rozwoju, który nie pozostawia nikogo w tyle: Wyzwania planu rozwoju Post- 2015” ATD Czwarty Świat ukazuje sytuacje, które pozwalają na owocną pracę z udziałem ludzi żyjących w skrajnym ubóstwie.
Juan Carlos Balthazar świetnie to podsumowuje: “Nie musimy być witani uściskami i pocałunkami. Traktujcie nas po prostu jak ludzi, tak jakbyście sami chcieli być traktowani”.
Oryginał po angielsku, tłumaczenie: Lena M. Górska, wolontariuszka ruchu ATD ds. Informacji Publicznej
Add a Comment